05 december 2025

Review: Xan Tyler & Dusty Stray - Home

De Amerikaanse muzikant Jonathan Brown maakt al heel wat jaren uitstekende albums onder de naam Dusty Stray en werkt op het nieuwe album Home samen met Xan Tyler, wat een sober maar mooi album oplevert
Ik moet iedere keer weer gewezen worden op nieuwe muziek van de in Amsterdam wonende Amerikaanse muzikant Jonathan Brown, maar de albums die hij maakt onder de naam Dusty Stray stellen me nooit teleur. Op het vorige maand verschenen Home werkt Jonathan Brown als Dusty Stray samen met de Schotse muzikante Xan Tyler en dat levert een fraai album op. Het is een sober of zelfs Spartaans klinkend album, waarop naast de stemmen van de twee vooral een akoestische gitaar is te horen. Home klinkt hierdoor als een folkalbum en het is een folkalbum van het intieme en spaarzaam ingekleurde soort. Er zijn niet veel muzikanten die een album als Home durven te maken, maar Dusty Stray en Xan Tyler doen het op zeer geslaagde wijze.



Dusty Stray is inmiddels al heel wat jaren een vaste gast op de krenten uit de pop. Het project van de Amerikaanse muzikant Jonathan Brown, die overigens al vele jaren in Amsterdam woont, maakte de afgelopen zestien jaar zes uitstekende albums, met Estranged uit 2018 en Fire Place uit 2023 als mijn favoriete albums, maar de andere albums van Dusty Stray doen er nauwelijks voor onder. 

De muziek van Dusty Stray is over het algemeen folky en vaak wat melancholisch van aard, maar Jonathan Brown voorziet zijn songs ook altijd van fraaie arrangementen, die ik in mijn recensie van zijn vorige album omschreef als afwisselend Dylanesque en Beatlesque. De albums van Dusty Stray worden helaas nog altijd niet in brede kring opgemerkt, maar als ze worden opgepikt krijgt de Amerikaanse muzikant lovende recensies en terecht. 

Omdat de muziek van Dusty Stray ook na zes albums nog relatief onbekend is, zie ik nieuwe albums makkelijk over het hoofd, maar gelukkig houdt Jonathan Brown me sinds jaar en dag op de hoogte van zijn muzikale verrichtingen. Niet zo lang geleden kwam hij weer op de lijn vanwege de release van het zevende album van Dusty Stray. Home verscheen een maand geleden en is een album dat weer iets moois toevoegt aan het fraaie oeuvre van de Amerikaanse muzikant. 

Het is overigens geen album van Dusty Stray alleen, want de van oorsprong Texaanse muzikant maakte zijn nieuwe album samen met de Schotse muzikante Xan Tyler, die ook met haar naam op de cover staat. Jonathan Brown en Xan Tyler begonnen met het gezamenlijk muziek maken tijdens de coronapandemie, toen ze elkaar muziek stuurden en dit combineerden tot songs. 

Home ligt door de samenwerking met Xan Tyler maar deels in het verlengde van de vorige albums van Dusty Stray. Dat hoor je natuurlijk in de zang, waarin de stemmen van de twee muzikanten worden gecombineerd. De stemmen van Xan Tyler en Jonathan Brown passen prachtig bij elkaar en weten elkaar te versterken. 

Veel meer dan hun stem hebben de twee niet nodig, want Home is uiterst spaarzaam ingekleurd met het grootste deel van de tijd alleen een akoestische gitaar. Ik hou zelf wel van een wat voller geluid en een uit meerdere lagen bestaande productie, maar ik ben desondanks zeer gecharmeerd van het album van Xan Tyler en Dusty Stray. 

Het is niet zo eenvoudig om met slechts een akoestische gitaar en twee stemmen indruk te maken, maar de Schotse muzikante en de Amerikaanse muzikant doen het. Ondanks het sobere en pure karakter van de songs op Home is het album bovendien zeker niet eenvormig en het is ook absoluut geen album dat je na één keer beluisteren wel gehoord hebt. 

Jonathan Brown vermaakte op het vorige album van Dusty Stray nog met mooie arrangementen, maar heeft de songs op Home samen met zijn Schotse metgezel teruggebracht tot de essentie. Het levert een puur en intiem album op, dat misschien niet heel makkelijk de aandacht trekt, maar dat absoluut de moeite waard is. 

Ik ben heel benieuwd hoe de stemmen van de twee het doen in wat voller gekleurde songs, zoals die op het vorige album van Dusty Stray, maar dit sobere uitstapje misstaat absoluut niet in het oeuvre van Dusty Stray en het is een oeuvre dat zo langzamerhand wel wat meer bekendheid verdient. Misschien handig om als nieuwkomer eerst naar de vorige twee albums te luisteren, maar vergeet Home vervolgens zeker niet. Erwin Zijleman

De muziek van Xan Tyler en Dusty Stray is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://dustystray.bandcamp.com/album/home.


Home van Xan Tyler en Dusty Stray is verkrijgbaar via de Mania webshop:



Review: Alexandra Alden - when is it too late?

De muziek van de Maltese singer-songwriter Alexandra Alden is helaas nog altijd een goed bewaard geheim, maar haar nieuwe en echt prachtige album when is it too late? moet daar verandering in gaan brengen
Vier jaar geleden maakte ik kennis met de muziek van Alexandra Alden en het was liefde op het eerste gehoor. De Maltese maar destijds in Nederland woonachtige muzikante verraste met tijdloos klinkende songs met vooral invloeden uit de folk en imponeerde met haar bijzonder mooie stem. Het zijn ingrediënten die terugkeren op haar nieuwe album when is it too late?, dat minstens net zo mooi is als voorganger Leads To Love. De songs van Alexandra Alden klinken nog altijd tijdloos, maar ook absoluut eigentijds. De songs zijn sterk, de muziek prachtig, maar zodra Alexandra gaat zingen ben je definitief verkocht. Het is een nog wat anonieme release helaas, maar ach wat is het weer mooi.



Alexandra Alden werd geboren op Malta, maar studeerde een paar jaar geleden in Rotterdam aan het prestigieuze CODARTS. Ze debuteerde in 2018 met het album Wild Honey, maar ik maakte kennis met haar muziek toen ze in 2021 het met Nederlandse muzikanten gemaakte Leads To Love uitbracht. Het is een album dat volgens mij niet heel veel deed, maar het blijft een fantastisch album vol tijdloze popsongs. 

Het zijn popsongs die zich absoluut hebben laten beïnvloeden door de grote vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 70, maar Leads To Love bevat ook invloeden uit de jaren 80, zeker wanneer de songs op het album wat steviger klinken. Met de uitstekende songs en de fraaie inkleuring heeft Leads To Love al veel om van te houden, maar de meeste indruk maakt de waanzinnig mooie en zeer karakteristieke stem van de Maltese muzikante. 

Leads To Love dook eind 2021 dan ook volkomen terecht op in mijn jaarlijstje en sindsdien heb ik nog vaak genoten van een album dat niet alleen zorgt voor totale ontspanning, maar ook voor heel veel muzikaal genot. Ik weet eigenlijk niet of Alexandra Alden nog steeds in Rotterdam woont en heb ook niet heel veel informatie over haar vorige week verschenen nieuwe album, maar gelukkig spreekt de muziek ook dit keer voor zich. 

Het derde album van Alexandra Alden luistert naar de titel when is it too late? en het is net als zijn voorganger een album dat veel te bieden heeft. Misschien niet in kwantitatief opzicht, want het album bevat helaas slechts acht tracks en net iets meer dan een half uur muziek, maar in kwalitatief opzicht blinkt Alexandra opnieuw uit. 

Openingstrack stone fruit (de Maltese muzikante houdt kennelijk niet van hoofdletters) is direct van een betoverende schoonheid. Het is in eerste instantie een betrekkelijk sober maar zeer smaakvol ingekleurde song met vooral invloeden uit de folk, maar de muziek klinkt naarmate de track vordert steeds wat voller. 

Alexandra Alden slaagt er direct in om de aandacht te trekken met haar muziek, maar natuurlijk is er ook de stem die vier jaar geleden zoveel indruk maakte. Ook de zang op when is it too late? is weer bijzonder mooi en wist mij in ieder geval onmiddellijk te verleiden. Alexandra Alden zingt zacht, maar ook met veel expressie. Haar zuivere stem klinkt geschoold en is dat ook, maar de zang op het derde album van Alexandra Alden klinkt ook puur en oprecht. 

De Maltese muzikante beschikt over een stem die er uit springt, maar ook haar songs zijn van hoog niveau. Het zijn, net als op het vorige album, songs die vaak herinneren aan singer-songwriter muziek uit de jaren 70, maar Alexandra geeft ook een eigen draai aan haar songs. Het zijn songs die mij heel makkelijk wisten te veroveren, want wat klinkt when is it too late? lekker, maar de songs van Alexandra Alden zijn ook knap in elkaar zittende pareltjes, die prachtig zijn ingekleurd door getalenteerde muzikanten. 

Het album duurt misschien maar iets meer dan een half uur, maar blijft maar verrassen met prachtige muziek, fraaie vondsten en de wonderschone stem van de Maltese muzikante. Ik was meteen zeer gesteld op de nieuwe songs van Alexandra Alden, maar haar songs zijn ook songs die alleen maar beter worden wanneer je ze vaker hoort. Ze is eind januari te zien op een drietal kleine Nederlandse podia, maar een prachtalbum als when is it too late? verdient echt een veel groter podium. Erwin Zijleman